Bij lineair perspectief lijken objecten kleiner naarmate ze verder verwijderd zijn van de kijker. Wanneer een object bestaat uit evenwijdige horizontale lijnen dan kan je deze doortrekken naar de horizon toe. Deze lijnen komen dan in een punt op de horzion uit. Dit noem je een verdwijnpunt.

Vanaf de Renaissance wordt voor het eerst lineair perspectief gebruikt zoals we dat nu nog steeds toepassen.

In de eerste afbeelding hieronder zie je dat het lineair perspectief niet klopt. Dit is een afbeelding van een fresco uit Pompei uit de 2e eeuw na Christus. Hier kende ze het lineair perspectief nog niet en maakte ze de ruimte in de afbeeldingen op gevoel. Zo ook nog in de middeleeuwen, wat je ziet op de afbeelding ernaast.

1-punts perspectief

[onder constructie]

2-punts perspectief

Wanneer je 2-punts perspectief gaat toepassen maak je gebruik van een horizon en twee vluchtpunten. Waar je de horizon neerzet bepaald hoe je tegen een gebouw of stad aankijkt. Hoe lager de horizon hoe meer je tegen het gebouw omhoog kijkt en hoe hoger de horizon hoe meer je boven op het gebouw kijkt.